பாகிஸ்தானின் மாகாணங்களில் சிந்துவில் வலுப்பெற்று வரும் ‘சிந்துதேஷ்’ கோரிக்கை, அந்நாட்டின் ஸ்திரத்தன்மை குறித்த தீவிரமான கேள்விகளை எழுப்பியுள்ளது. 1971-ல் கிழக்கு பாகிஸ்தான் பிரிந்து வங்காளதேசம் உருவானது போல, சிந்து மாகாணமும் தனி நாடாக பிரியும் அச்சுறுத்தலை எதிர்கொள்கிறதா என்ற அச்சம் நிலவுகிறது. ஏற்கனவே பலுசிஸ்தான் பிரிவினைவாத இயக்கங்களை சமாளித்து வரும் பாகிஸ்தான் அரசு, சிந்தி மக்களின் எழுச்சியால் பெரும் சிக்கலில் உள்ளது.
சிந்துதேஷ் என்பது பாகிஸ்தானின் சிந்தி மொழி பேசும் பூர்வீக மக்களுக்காக ஒரு தனி மற்றும் சுதந்திரமான தாய்நாட்டை கோரும் தேசியவாத இயக்கமாகும். இந்த இயக்கம் 1972 ஆம் ஆண்டு நிறுவப்பட்டது. வங்காளதேசத்தின் உருவாக்கம் இந்த இயக்கத்திற்கு ஒரு முக்கிய உத்வேகமாக இருந்தது.
பாகிஸ்தானுக்குள் சிந்தி மக்கள் எதிர்கொள்ளும் அரசியல், பொருளாதாரம் மற்றும் கலாசார ரீதியிலான ஓரங்கட்டுதல் மற்றும் மக்கள்தொகையியல் மாற்றங்களிலிருந்து சிந்தி அடையாளத்தை பாதுகாப்பதே இதன் முக்கிய கோரிக்கையாகும். ஆரம்பத்தில் மாகாணத்திற்கு அதிக உரிமைகளை கோரிய இந்த இயக்கம், படிப்படியாக முழுமையான பிரிவினை கோரிக்கையாக மாறியுள்ளது.
சிந்துதேஷ் விடுதலை இராணுவம் போன்ற ஆயுதமேந்திய குழுக்கள், தங்கள் இலக்கை அடைய தீவிரவாத தந்திரங்களை பயன்படுத்துகின்றன. சிந்துதேஷ் கோரிக்கை என்பது பாகிஸ்தான் எதிர்கொள்ளும் ஒரே பிரிவினைவாதம் அல்ல. இதன் அருகாமையில் உள்ள பலுசிஸ்தான் மாகாணத்தில் பல ஆண்டுகளாக பிரிவினை போர் நடந்து வருகிறது.
பலுசிஸ்தான் போல, சிந்து மாகாணமும் தனது இயற்கை வளங்களில் போதிய பங்கைப் பெறுவதில்லை என்று உணர்கிறது. மேலும், சிந்துவின் கலாசாரம் மற்றும் உருது மொழி பேசும் ஆதிக்க சக்திகளால் நசுக்கப்படுவதாகவும் மக்கள் அஞ்சுகின்றனர்.
பாகிஸ்தான் அரசு தற்போது மேற்கு எல்லையில் பலுசிஸ்தானின் கிளர்ச்சியையும், தென்கிழக்கில் சிந்துவின் தேசியவாத எழுச்சியையும் ஒரே நேரத்தில் சமாளிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது. இது பாகிஸ்தான் இராணுவத்திற்கும், அரசாங்கத்திற்கும் பெரும் நெருக்கடியை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
பாகிஸ்தானில் இந்த எழுச்சிகள் தோன்றுவதற்கு முக்கிய காரணம், மக்கள் நலனில் கவனம் செலுத்தாமல் அதிகாரத்தை குவித்து வைத்திருக்கும் ராணுவத்தின் ஆதிக்கம் கொண்ட மத்திய அரசின் கொள்கைகளே ஆகும். சிந்து மற்றும் பலுசிஸ்தான் போன்ற மாகாணங்களின் இயற்கை வளங்கள் மற்றும் நிதி ஆதாரங்கள் மத்திய அரசால் பெருமளவு சுரண்டப்படுகின்றன என்ற குற்றச்சாட்டு உள்ளது. உள்ளூர் மக்களுக்கு வேலைவாய்ப்போ, பொருளாதார வளர்ச்சியோ கிடைப்பதில்லை.
பாகிஸ்தானின் இராணுவம் அரசியலில் ஆதிக்கம் செலுத்துவதாகவும், மக்களின் ஜனநாயக உரிமைகளை புறக்கணிப்பதாகவும் விமர்சிக்கப்படுகிறது. இது மாகாண மக்களிடையே பிரிவினை உணர்வை மேலும் தூண்டுகிறது. சிந்தி தேசியவாதிகளையும் பலுசி கிளர்ச்சியாளர்களையும் பேச்சுவார்த்தை மூலம் அணுகாமல், வன்முறை மற்றும் அடக்குமுறைகள் மூலம் ஒடுக்க முயல்வது நிலைமையை மேலும் மோசமாக்கியுள்ளது. மனித உரிமை மீறல்கள், சித்திரவதைகள் மற்றும் காணாமல் போதல்கள் குறித்த புகார்கள் இந்த பகுதிகளில் அதிகம் உள்ளன.
1971 இல், அப்போதைய கிழக்கு பாகிஸ்தான் ( தற்போதைய வங்காளதேசம்), மேற்கு பாகிஸ்தானின் கலாச்சார, அரசியல் மற்றும் பொருளாதார ஆதிக்கம் மற்றும் புறக்கணிப்பால் கொதிப்படைந்தது. இதன் விளைவாக, இந்திய போரில் அது தனி நாடாக பிரிந்தது. சிந்து மாகாணத்தை பொறுத்தவரை, வங்காளதேசத்தை ஒத்த ஒரு சூழ்நிலை உருவாகக்கூடும் என்று கூறப்படுகின்றன:
எனினும், சிந்து மாகாணத்தில் பாகிஸ்தான் மக்கள் கட்சி போன்ற பிரதான கட்சிகளின் அரசியல் செல்வாக்கு இன்னும் வலுவாக இருப்பதால், உடனடி பிரிவினைக்கான வாய்ப்பு குறைவே என்றாலும், தேசியவாதத்தின் கோரிக்கைகள் தொடர்ந்து பாகிஸ்தான் அரசாங்கத்திற்கு ஒரு நீண்டகால அச்சுறுத்தலாக இருக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
பாகிஸ்தான் தனது அரசியல் மற்றும் இராணுவ கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்தி, மாகாணங்களின் உரிமைகள் மற்றும் பொருளாதார வளர்ச்சியில் கவனம் செலுத்தாவிட்டால், சிந்து மற்றும் பலுசிஸ்தான் பகுதிகளில் மக்கள் எழுச்சி கட்டுப்படுத்த முடியாத நிலையை அடைந்து, நாட்டின் வரைபடம் மாறக்கூடும்.
டிஜிட்டல் ஊடக துறையில் 15 வருடங்களாக பணிபுரிகிறேன். அனைத்து பிரிவுகளிலும் கட்டுரைகள் எழுதுவேன். செய்திகள், பொழுதுபோக்கு, தொழில்நுட்பம், விளையாட்டு ஆகிய பிரிவுகள் அதிக கட்டுரைகள் எழுதியுள்ளேன்.
