தமிழக அரசியல் வரலாற்றில் ஒற்றைக்கட்சி ஆட்சி முறை என்பது பல ஆண்டுகளாக நீடித்து வரும் ஒரு நடைமுறையாகும். ஆனால், அண்மைக்காலமாக கூட்டணி ஆட்சி என்ற முழக்கம் வலுப்பெற்று வரும் சூழலில், அதன் சாதக பாதகங்களை அலசுவது அவசியமாகிறது. ஒரு கட்சி மட்டும் ஆட்சி செய்யும் போது, அங்கு முடிவுகள் விரைவாக எடுக்கப்படும் என்பது உண்மைதான். ஆனால், அதே சமயம் அமைச்சரவையில் ஒரு அமைச்சர் செய்யும் தவறுகளை சக அமைச்சர்கள் தட்டிக்கேட்க தயங்குவார்கள். “நாமும் அதே கட்சியைச் சேர்ந்தவர் தானே, எதற்கு வம்பு?” என்ற மனநிலை அங்கு நிலவும். இதனால் தவறுகள் மறைக்கப்பட்டு, நிர்வாகத்தில் வெளிப்படைத்தன்மை குறைய வாய்ப்புள்ளது.
கூட்டணி ஆட்சி முறையின் மிகப்பெரிய பலம் என்பது அதில் உள்ள ‘கண்காணிப்பு’ ஆகும். வெவ்வேறு கொள்கைகளை கொண்ட கட்சிகள் ஒரே அமைச்சரவையில் அமரும்போது, ஒரு அமைச்சரின் செயல்பாடுகளை மற்றொரு கட்சியின் அமைச்சர் உன்னிப்பாக கவனிப்பார். ஒரு அமைச்சகம் தவறான முடிவெடுத்தாலோ அல்லது ஊழலில் ஈடுபட்டாலோ, கூட்டணி தர்மத்தை காரணம் காட்டி மற்றவர்கள் அதை கேள்வி கேட்க முடியும். இதனால் அதிகார துஷ்பிரயோகம் தடுக்கப்பட்டு, அரசு நிர்வாகம் ஒரு கூட்டு பொறுப்போடு இயங்கும் சூழல் உருவாகிறது. இது ஜனநாயகத்தின் அடிப்படை பண்பான பொறுப்பை வலுப்படுத்துகிறது.
நிர்வாக ரீதியாக பார்க்கும்போது, கூட்டணி அமைச்சர்கள் தங்களுக்குள் ஒரு ஆரோக்கியமான போட்டியை வளர்த்துக்கொள்ள வாய்ப்புள்ளது. ஒவ்வொரு கட்சிக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட வாக்கு வங்கி மற்றும் தளம் இருக்கும். தங்கள் கட்சியின் செல்வாக்கை தக்கவைக்கவும், அடுத்த தேர்தலில் வாக்குகளை பெறவும் அந்தந்த அமைச்சர்கள் தங்கள் துறை சார்ந்த திட்டங்களை சிறப்பாக நிறைவேற்ற முனைவார்கள். குறிப்பாக, தங்கள் சார்ந்த சமூகங்கள் அல்லது தொகுதிகளுக்கு அதிக நலத்திட்டங்களை கொண்டு வரப் போட்டி போடுவார்கள். இந்த துடிப்பான செயல்பாடு ஒட்டுமொத்த மாநிலத்தின் வளர்ச்சிக்கு ஒரு உந்துசக்தியாக அமையும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
இருப்பினும், கூட்டணி ஆட்சியில் சில சவால்களும் ஒளிந்துள்ளன. பல நேரங்களில் கூட்டணி தலைவர்கள் அரசை தங்கள் சுயலாபத்திற்காக மிரட்டும் சூழல் உருவாகலாம். ஒரு கட்சியின் கோரிக்கை ஏற்கப்படாவிட்டால் அல்லது தங்கள் தனிப்பட்ட விருப்பங்கள் நிறைவேறாவிட்டால், “ஆட்சிக்கு அளிக்கும் ஆதரவை விலக்கி கொள்வோம்” என்று மிரட்டுவது அரசுக்கு தேவையற்ற நெருக்கடியை தரும். இத்தகைய மிரட்டல்கள் முக்கியமான கொள்கை முடிவுகளில் முட்டுக்கட்டையாக அமைந்து, மாநிலத்தின் வளர்ச்சியை பின்னோக்கி தள்ளக்கூடும். ஒரு சிறு கட்சி கூட கிங்-மேக்கராக மாறி, பெரும்பான்மை கொண்ட அரசை தன் பிடியில் வைத்திருக்க முயலும்.
சட்டமன்றத்தில் ஒரு முக்கியமான மசோதாவை நிறைவேற்றும் போது, கூட்டணி கட்சிகளின் ஒருமித்த கருத்து இல்லையெனில் அது இழுபறியாகவே நீடிக்கும். “இந்த மசோதா நிறைவேறாவிட்டால் அல்லது நிறைவேற்றினால் ஆட்சியை விட்டு வெளியேறுவேன்” என்று கூட்டணி கட்சிகள் அடம்பிடிக்கும் போது, அரசு தனது கொள்கைகளில் சமரசம் செய்து கொள்ள வேண்டியிருக்கும். இதனால் மக்களுக்கு நன்மையை தரும் பல சீர்திருத்தங்கள் கிடப்பில் போடப்படலாம். கொள்கை ரீதியான முரண்பாடுகள் ஏற்படும் போது, நிர்வாக திறனை விட ஆட்சியை காப்பாற்றுவதிலேயே முதலமைச்சர் அதிக நேரத்தை செலவிட வேண்டிய துரதிர்ஷ்டவசமான நிலை ஏற்படும்.
சுருக்கமாக சொன்னால், கூட்டணி ஆட்சி என்பது ஒரு ‘இருதலை கொள்ளி எறும்பு’ போன்றது. அது அதிகார குவிப்பை தடுத்து ஜனநாயகத்தை மேம்படுத்தினாலும், நிர்வாக சிக்கல்களையும் மிரட்டல் அரசியலையும் உள்ளடக்கியே இருக்கிறது. அமைச்சர்கள் தங்களுக்குள் கண்காணிப்பை உறுதி செய்து, போட்டி போட்டுக்கொண்டு மக்கள் பணியாற்றினால் அது வரமாகும்; மாறாக, சுயநலத்திற்காக ஆட்சியை கவிழ்க்க முயன்றால் அது சாபமாகும்.
தமிழகத்தில் 2026-ல் இத்தகைய மாற்றம் நிகழுமா என்பது மக்களின் தீர்ப்பில்தான் உள்ளது.
டிஜிட்டல் ஊடக துறையில் 15 வருடங்களாக பணிபுரிகிறேன். அனைத்து பிரிவுகளிலும் கட்டுரைகள் எழுதுவேன். செய்திகள், பொழுதுபோக்கு, தொழில்நுட்பம், விளையாட்டு ஆகிய பிரிவுகள் அதிக கட்டுரைகள் எழுதியுள்ளேன்.
