உலகில் அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட இரு நாடுகளான இந்தியா மற்றும் சீனா, அமெரிக்க பொருட்கள் மீதான புறக்கணிப்பு பிரச்சாரத்தை முன்னெடுத்துள்ளன. இது வெறுமனே அரசியல் ரீதியான சலசலப்பு அல்ல, மாறாக உலகளாவிய வர்த்தகத்தையும், மெக்டொனால்ட்ஸ், ஆப்பிள், அமேசான், பெப்சி போன்ற முன்னணி அமெரிக்க பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் வருமானத்தையும் நேரடியாக பாதிக்கக்கூடிய ஒரு சக்தி வாய்ந்த பொருளாதார மாற்றத்தின் தொடக்கமாகும். சுதேசி என்ற முழக்கம் இப்போது வார்த்தைகளைக் கடந்து செயலாக மாறியுள்ளது.
இந்தியா மற்றும் சீனாவின் மொத்த மக்கள் தொகை சுமார் 280 கோடி ஆகும். இந்த மக்கள் தொகை தான் அமெரிக்க புறக்கணிப்பு பிரச்சாரத்தின் மிக வலிமையான கருவியாக மாறி வருகிறது.
இந்த 280 கோடி மக்களில் வெறும் 10% பேர் மட்டுமே அமெரிக்க பொருட்களை நிரந்தரமாக புறக்கணிக்க முடிவு செய்தாலும், அது சுமார் 28 கோடி நுகர்வோரை உள்ளடக்கியது. இது அமெரிக்காவின் மொத்த மக்கள்தொகையை விட அதிகம்.
மெக்டொனால்ட்ஸ், பர்கர் கிங் போன்ற நிறுவனங்களுக்கு இந்தியாவில் நடுத்தர வர்க்க வாடிக்கையாளர்கள் வார இறுதியில் நல்ல லாபத்தை கொடுப்பவர்கள். 10% வாடிக்கையாளர் கூட்டம் குறைந்தாலே, அது ஆயிரக்கணக்கான கடைகளின் வருவாயை குறைத்து, உரிமையாளர்கள் சிரமத்தை எதிர்கொள்ள வழிவகுக்கும்.
ஆப்பிள் மற்றும் அமேசான் போன்ற நிறுவனங்கள் இந்தியாவின் வேகமான வளர்ந்து வரும் நுகர்வோர் சந்தையை நம்பியுள்ளன. உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்ட மின்னணு பொருட்களை வாங்குதல் அல்லது உள்ளூர் இ-காமர்ஸ் தளங்களுக்கு மாறுவது போன்ற சிறிய தேர்வுகள் கூட, இந்த நிறுவனங்களின் காலாண்டு விற்பனை இலக்குகளை பாதிக்கக்கூடும்.
புறக்கணிப்பு 100% ஆக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை; கணிசமான எண்ணிக்கையிலான வாடிக்கையாளர்கள் தயங்குவது, அமெரிக்க நிறுவனங்களுக்கு மில்லியன் கணக்கான டாலர்கள் இழப்பை ஏற்படுத்தும்.
அமெரிக்கப் பொருட்களின் புறக்கணிப்பு உணர்ச்சிபூர்வமானது மட்டுமல்ல, இது வர்த்தக கொள்கைகளால் தூண்டப்பட்ட ஒரு தார்மீகப்பதிலடியாகும். அமெரிக்கா சமீபத்தில் இந்தியாவின் ஏற்றுமதிகள் மீது 50% வரை வரியை உயர்த்தியது. இது இறால், ஆடைகள், நகைகள் போன்ற இந்தியப் பொருட்களின் விலையை அமெரிக்கச் சந்தையில் மிக கடுமையாக உயர்த்தி, இந்திய வர்த்தகத்தை நேரடியாக பாதித்தது.
இந்த வர்த்தக அழுத்தம் தான் இந்தியாவில் ‘எதிர்க்குரலை’ எழுப்பியது. “அமெரிக்கா தங்கள் சந்தைக்கான கதவுகளை மூடினால், இந்திய நுகர்வோர் ஏன் அமெரிக்க நிறுவனங்களுக்கு இங்கே லாபம் கொடுக்க வேண்டும்?” என்ற கேள்வி பரவலாக எழுந்தது.
சுதேசி’ என்பது பழைய கோஷமல்ல. இது இப்போது அன்றாட நுகர்வோர் தேர்வுகளை வழிநடத்தும் ஒரு புதிய கலாச்சார போக்காக மாறியுள்ளது. ஒரு பர்கர் வாங்குவதற்கு பதிலாக, உள்ளூர் போட்டியாளர்களின் ‘பன்னீர் பட்டி’ அல்லது பிராந்திய மசாலாக்கள் சேர்க்கப்பட்ட உணவு வகைகளை நுகர்வோர் நாடுகின்றனர். உள்ளூர் ஸ்மார்ட்போன் பிராண்டுகள் மற்றும் உள்ளூர் இ-காமர்ஸ் தளங்களில் தள்ளுபடிகள் மற்றும் புதிய இந்திய தயாரிப்புகளுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்படுகிறது. வாட்ஸ் அப்புக்கு பதிலாக வந்த அரட்டை மிக குறுகிய காலத்தை வரவேற்பு பெற்றதற்கு அமெரிக்கா மீது இந்திய மக்களுக்கு ஏற்பட்ட அதிருப்தி ஒரு முக்கிய காரணமாகும்.
ஆளும் கட்சியை ஆதரிப்பவர்கள், உள்ளூர் நிறுவனங்களுக்கு மாறுவதை “தேசத்தின் தன்னம்பிக்கை செயல்” என்று முத்திரை குத்தி, இந்த உணர்வை மேலும் கூர்மைப்படுத்துகின்றனர். இது நுகர்வோர் தங்கள் தேர்வுகளை குற்ற உணர்ச்சியின்றி மாற்றிக் கொள்ள உரிமம் அளிக்கிறது. புறக்கணிப்பு பிரச்சாரத்தில் சீனா இணைந்திருப்பது அமெரிக்க நிறுவனங்களுக்கு மேலும் அழுத்தத்தை கொடுக்கிறது.
சீனா வரிகளை ஒரு கலாச்சார மற்றும் பொருளாதார வலிமையை குறைக்கும் கருவியாக பயன்படுத்துகிறது. மெக்டொனால்ட்ஸ் போன்ற நிறுவனங்கள் சீனாவில் தங்கள் செல்வாக்கை இழந்தால், உள்ளூர் சீன சங்கிலித் தொடர்கள் செழிக்கும்.
இந்திய-சீன நுகர்வோர் மனநிலை மாற்றம், அமெரிக்க பன்னாட்டு நிறுவனங்களுக்கு சவாலையும், தங்களை மாற்றிக் கொள்ள ஒரு வாய்ப்பையும் வழங்குகிறது. நிறுவனங்கள் தங்கள் தயாரிப்புகளில் அதிக இந்திய பொருட்களை உள்ளிட வேண்டும். மெக்டொனால்ட்ஸ், உள்ளூர் சுவைகளுக்கு ஏற்றவாறு மேலும் பிராந்திய உணவு வகைகளை சேர்க்க வேண்டும். ஆப்பிள் போன்ற நிறுவனங்கள், இந்தியாவில் உற்பத்தியை அதிகரித்து, தங்கள் தயாரிப்புகளுக்கு ‘இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட்டது’ என்ற முத்திரையை பெற முயல வேண்டும்.
வர்த்தகத்தில் திடீர் முடிவுகள் என்பது அரிது. ஆனால் மாற்றங்கள் பொதுவானவை. அமெரிக்க நிறுவனங்களுக்கான எதிர்காலம் ‘இருட்டடிப்பாக’ இருக்காது, ஆனால் இது ஒரு மறுசீரமைப்பாக இருக்கும். அவர்கள் உள்ளூர்மயமாக்கலை எவ்வளவு சிறப்பாக செய்கிறார்களோ, அவ்வளவு குறைவாக இந்த புறக்கணிப்புகள் அவற்றை பாதிக்கும்.
சுருக்கமாக, 280 கோடி மக்களின் ஒருங்கிணைந்த நுகர்வோர் மனநிலை என்பது ஒரு சக்திவாய்ந்த பொருளாதார ஆயுதமாகும். அமெரிக்காவிற்கும் இந்தியாவிற்கும் இடையே இராஜதந்திர ரீதியில் சமரசம் ஏற்பட்டாலும் கூட, உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்ட விநியோகச் சங்கிலி மற்றும் பிராந்திய நிதி பாதைகள் போன்றவை நிரந்தரமான புதிய இயல்புநிலையாக மாறிவிடும்.
டிஜிட்டல் ஊடக துறையில் 15 வருடங்களாக பணிபுரிகிறேன். அனைத்து பிரிவுகளிலும் கட்டுரைகள் எழுதுவேன். செய்திகள், பொழுதுபோக்கு, தொழில்நுட்பம், விளையாட்டு ஆகிய பிரிவுகள் அதிக கட்டுரைகள் எழுதியுள்ளேன்.
