பாகிஸ்தானின் சிந்து மாகாணத்தில் சிந்துதேஷ்’ என்ற தனிநாடு கோரிக்கையை முன்வைத்து வெடித்துள்ள போராட்டங்கள், அந்நாட்டின் தேசிய ஒருமைப்பாட்டிற்கு ஏற்பட்டுள்ள மிகப்பெரிய சவாலை மீண்டும் ஒருமுறை வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வந்துள்ளன.
பொருளாதார நெருக்கடி, அரசியல் ஸ்திரமின்மை மற்றும் தீவிரவாத அச்சுறுத்தல்களுக்கு மத்தியில், சிந்து மக்களின் இந்த பிரிவினைவாத கோரிக்கை, பாகிஸ்தானின் ஆளும் வர்க்கத்திற்கு புதிய நெருக்கடியை ஏற்படுத்தியுள்ளது. குறிப்பாக, சிந்து மாகாணத்தின் வளங்கள் பாகிஸ்தான் அரசால் சுரண்டப்படுவதாகவும், சிந்து மக்களின் கலாசாரம் மற்றும் மொழி புறக்கணிக்கப்படுவதாகவும் நீண்டகாலமாக நிலவும் குற்றச்சாட்டுகளின் விளைவாகவே இந்த போராட்டங்கள் உச்சமடைந்துள்ளன. இந்த உள்நாட்டு பூசல்கள், அரசியல் விமர்சகர்களை பொறுத்தவரை, பாகிஸ்தான் ஒரு பலவீனமான நாடாக தொடர்ந்து நீடிப்பதற்கான மிக தெளிவான அறிகுறியாகும்.
இந்த பிரிவினைவாத இயக்கத்தின் பின்னணியில், ‘ஜீயே சிந்து முத்தஹிதா மஹஸ்’ போன்ற சிந்தி தேசியவாத அமைப்புகள் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன. சிந்து மக்களின் உரிமைகளுக்காக போராடுவதாக கூறும் இந்த அமைப்புகள், சிந்து மாகாணம் ஒரு சுதந்திரமான நாடாக பிரிக்கப்பட வேண்டும் என்ற ஒற்றை கோரிக்கையை வலியுறுத்தி வருகின்றன. நில ஆக்கிரமிப்புகள், கராச்சி போன்ற நகரங்களில் சிந்தி அல்லாத மக்கள் குடியேறுவதால் சிந்து மக்களின் மக்கள்தொகை சதவீதம் குறைவது, மற்றும் சிந்தி விவசாயிகள் தங்கள் நிலங்களிலிருந்து வெளியேற்றப்படுவது போன்ற பொருளாதார சுரண்டல்களே சிந்தி தேசியவாதத்தை இவ்வளவு தீவிரமாக தூண்டியுள்ளன. சிந்து மக்களிடையே நிலவும் ஆழமான அதிருப்தியே, இன்று தெருக்களில் போராட்டமாக எதிரொலிக்கிறது.
வரலாற்று ரீதியாக பார்த்தால், சிந்துதேஷ் கோரிக்கை என்பது 1971-ஆம் ஆண்டு கிழக்கு பாகிஸ்தான் பிரிந்து வங்காளதேசம் உருவான சோக நிகழ்வின் நினைவுகளை மீண்டும் எழுப்பக்கூடியது. மையப்படுத்தப்பட்ட பஞ்சாபி ஆதிக்க அரசு, மற்ற சிறுபான்மை இனக்குழுக்களின் அரசியல், பொருளாதாரம் மற்றும் கலாச்சார உரிமைகளை தொடர்ந்து புறக்கணித்து வந்ததன் விளைவே வங்காளதேச பிரிவினைக்கு முக்கிய காரணமாக அமைந்தது. அதேபோன்றதொரு புறக்கணிப்பு சூழலை சிந்து மாகாணமும் எதிர்கொள்வதால், தேசியவாதிகள் வங்காளதேசத்தின் பிரிவினையை பலமுறை உதாரணமாக காட்டுகின்றனர். மேலும், பாகிஸ்தானில் உள்ள பலூசிஸ்தான் மற்றும் கைபர் பக்துன்க்வா போன்ற மாகாணங்களிலும் பிரிவினைவாத அச்சுறுத்தல்கள் உள்ள நிலையில், சிந்துதேஷ் போராட்டங்கள், பாகிஸ்தானின் ஆளும் சக்திகள் மீது பெரும் அழுத்தத்தை செலுத்தி வருகின்றன.
இந்த உள்நாட்டு பிரிவினைவாத போராட்டங்களுக்கு மத்தியில், பாகிஸ்தான் இராணுவத்தின் கவனம் வேறுபட்டு நிற்பது முரண்பாடாக உள்ளது. நாட்டின் உள் ஸ்திரமின்மை அதிகரித்து கொண்டிருக்கும் நிலையில், பாகிஸ்தான் இராணுவ தலைமை, தனது முக்கிய தளபதிகள் மற்றும் அவர்களது குடும்பங்களுக்காக பிரத்யேகமாக ‘ஆறு நிலத்தடி அணுசக்தி பதுங்குக் குழிகளை’ அமைப்பதில் கவனம் செலுத்துவதாக கூறப்படுவது, இராணுவத்தின் முன்னுரிமைகளை சந்தேகத்திற்கு உள்ளாக்குகிறது. உள்நாட்டு பாதுகாப்பு மற்றும் பொருளாதாரத்தை மீட்டெடுப்பதை விட, தங்கள் குடும்பத்தின் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதில் இராணுவம் ஈடுபடுவது, சிந்து உள்ளிட்ட பிற மாகாண மக்களிடையே மேலும் கோபத்தை மட்டுமே அதிகரித்துள்ளது. இந்த ‘அணுசக்திப் பதுங்கு குழிகள்’ விவாதம், நாட்டின் எதிர்காலம் குறித்து இராணுவ தலைமைக்கு இருக்கும் ஆழமான பயத்தையும், நம்பிக்கையின்மையையும் வெளிப்படுத்துகிறது. இதனால் ஏற்பட்ட வெறுப்பில் பாகிஸ்தான் ஒழிக, கராச்சி ஒழிக, இஸ்லாமாபாத் ஒழிக என்ற கோஷத்தை சிந்து மக்கள் முன்னெடுக்கின்றனர்.
அண்டை நாடான இந்தியாவிலும், காஷ்மீரில் ‘ஆர்டிகிள் 370’ ரத்து செய்யப்பட்டதன் மூலம் அரசு பெற்ற அதிகாரமும், பிரிவினைவாத போராட்டங்களை கையாளும் முறையும், பாகிஸ்தானின் நிலைமைக்கு ஒரு பிராந்திய ஒப்பீடாக பார்க்கப்படுகிறது. பாகிஸ்தானின் அரசியல் தலைவர்கள் தங்கள் ஆட்சி திறனைக் காட்டுவதை காட்டிலும், இந்தியாவை விமர்சிப்பதிலும், தங்கள் சொந்த ராணுவத்தின் அரசியல் தலையீட்டை கண்டும் காணாமல் இருப்பதிலுமே அதிக கவனம் செலுத்துகின்றனர். சிந்துதேஷ் இயக்கமானது, இராணுவத்தால் முன்னெடுக்கப்படும் அடக்குமுறைகள் மற்றும் சட்டவிரோத கைது நடவடிக்கைகளால் மேலும் வலுப்பெற்று வருவதாக கூறப்படுகிறது. உள்ளூர் மக்களின் நியாயமான கோரிக்கைகளுக்கு செவிசாய்க்காமல், வன்முறையால் அடக்க முயல்வது, இந்த பிரிவினைவாத இயக்கத்தை மேலும் வளர மட்டுமே செய்யும் என்பதை அரசியல் வரலாற்றின் படிப்பினைகள் உணர்த்துகின்றன.
மொத்தத்தில், சிந்துதேஷ் கோரிக்கையின் எழுச்சி என்பது வெறுமனே ஒரு மாகாண போராட்டம் அல்ல; அது பாகிஸ்தான் அரசு எதிர்கொள்ளும் சிக்கல்களின் உச்சம். கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடி, சர்வதேச அரங்கில் தனிமைப்படுத்தல், தீவிரவாத அமைப்புகளின் அச்சுறுத்தல் மற்றும் இப்போது உள்நாட்டு பிரிவினைவாத போராட்டங்கள் என பலமுனைகளில் சிக்கியுள்ள பாகிஸ்தான், தனது தேசிய ஒருமைப்பாட்டைத் தக்கவைத்து கொள்ள மிகவும் போராட வேண்டியுள்ளது. சிந்து மக்களின் உரிமைகள் அங்கீகரிக்கப்படாமல், பொருளாதார சுரண்டல் தொடருமானால், நாட்டின் அஸ்திவாரத்திலேயே வெடிப்பு ஏற்பட்டு, பாகிஸ்தானின் நீண்ட கால எதிர்காலம் மேலும் கேள்விக்குறியாகும் என்பதில் எந்தவித ஐயமும் இல்லை.
டிஜிட்டல் ஊடக துறையில் 15 வருடங்களாக பணிபுரிகிறேன். அனைத்து பிரிவுகளிலும் கட்டுரைகள் எழுதுவேன். செய்திகள், பொழுதுபோக்கு, தொழில்நுட்பம், விளையாட்டு ஆகிய பிரிவுகள் அதிக கட்டுரைகள் எழுதியுள்ளேன்.
